Ĉu kun la Norvegaro li kuniĝis, Aŭ per sekreta help' la ribelantojn Subtenis, aŭ kun ambaŭ kunlaboris, Por ruinigo de patrujo sia, Ne scias mi: sed perfidaĵoj kontraŭ La reĝaland' pruvitaj, kaj de li Eĉ konfesitaj, lin detruis.
MAKBETO.
(Flanken.) Ha! Glamiso mi, kaj grafo de Kordoro: Venonta tamen estas la plej granda. (Al Rosso kaj Anguso.) Por via ĝentileco korajn dankojn. Ĉu vi ne preĝas, ke infanoj viaj (Al Bankvo.) Regnestroj estu, kiam tiuj, kiuj Min nomis grafo de Kordor', promesis, Ke ili seĝon honorindan havos?
BANKVO.
Se vi al tiu diro volus fidi, Vi povus kredi eĉ, ke la reĝeco Al vi, Kordoro, estas atingebla. Mirinde tamen estas, ĉar tre ofte Por malbonigi la animojn niajn L' inferaj potenculoj veron diras, Kaj en aferoj bonaj niajn korojn Per malgrandaĵoj gajnas, faligontaj Nin poste en aliaj, kiuj traktas Esperojn niajn pri ĉiela vivo, Por pereigi nin.
(Al Rosso kaj Anguso.)
Kun vi parolon, kuzoj.
MAKBETO.
(Flanken.) Du veraĵoj Diritaj estas, kvazaŭ la prologoj
