Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
XIX.
Svjatecki, kiu esence havas molan koron, evidente subjugiĝis.
Tutan semajnon li vizitas ĉiutage gesinjorojn Suslovski, kaj de tri tagoj li rondiras ĉirkaŭ mi, rigardante min malserene el sub la mallevita kapo, tute kiel lupo…
Fine unu tagon, ĉe la teo, li demandas min malafable:
— Aŭskultu, kion vi intencas fari kun tiu knabino?
— Kun kiu knabino?
— Kun tiu Suslovska, aŭ kiel ŝi estas nomata?
— Nenion mi intencas fari kun tiu Suslovska, aŭ kiel ŝi estas nomata…
Sekvas momento da silento, post kiu Svjatecki ree diras:
— Ŝi ploregas tie dum tutaj tagoj, ke mi eĉ ne povas tion rigardi…
Jen, kiel honesta animo!
En tiu-ĉi momento ankaŭ lia voĉo tremas emocie, sed li gruntas kiel rinocero kaj aldonas:
