Informado estas potenco. Sed kiel ĉiu potenco, ekzistas tiuj, kiuj volas konservi ĝin por si. La tuta heredaĵo de la scienca kaj kultura mondo, publikigita tra la jarcentoj en libroj kaj ĵurnaloj, estas ĉiam pli ciferecigita kaj ŝlosita de manpleno da privataj korporacioj. Ĉu vi volas legi la gazetojn kun la plej famaj rezultoj en scienco? Vi devos sendi grandegajn monsumojn al eldonejoj kiel Reed Elsevier.
Estas tiuj, kiuj batalas por ŝanĝi ĉi tiun situacion. La Movado por Malferma Aliro kuraĝe batalis por certigi, ke sciencistoj ne subskribu siajn kopirajtojn, sed anstataŭe certigi, ke ilia laboro estas publikigita en la interreto, laŭ kondiĉoj kiuj permesas al iu ajn aliri ĝin. Sed eĉ en la plej bona kazo, ilia laboro nur validos por aferoj publikigitaj estonte. Ĉio ĝis nun estos perdita.
Tio estas tre alta prezo por pagi. Devigi esploristojn pagi por legi la laboron de siaj kolegoj? Ciferecigi tutajn bibliotekojn sed nur permesi al la homoj ĉe Guglo legi ilin? Ĉu havigi sciencajn artikolojn al tiuj en elitaj universitatoj de la Unua Monda sed ne al infanoj en la Tutmonda Sudo? Ĉi tio estas skandala kaj neakceptebla.
“Mi konsentas,” multaj diras, “sed kion ni povas fari? La kompanioj, kiuj posedas kopirajton, gajnas grandegan monon pro ŝarĝo por aliro, kaj ĝi estas tute laŭleĝa - ni povas fari nenion por malhelpi ilin. Sed estas io, kion ni povas, io, kio estas jam farita: ni povas kontraŭbatali.
Tiuj kun aliro al ĉi tiuj rimedoj - studentoj, bibliotekistoj, sciencistoj - vi ricevis privilegion. Vi komencas nutri ĉi tiun feston de scio dum la resto de la mondo estas blokita. Sed vi ne bezonas – ja, morale, vi ne povas – konservi ĉi tiun privilegion por vi. Vi havas la devon dividi ĉi tion kun la mondo. Kaj vi devas negoci pasvortojn kun kolegoj, plenigi elŝutajn petojn por amikoj.
