Ĉi tiu paĝo estis validigita
37
De l'ido! — mi tremetas — ĉar neniam
Mi, malbenita, naskos idon kiu
Ĉagrenus min pro patro-simileco.
Ho! antaŭ mia mort', patrin', aŭskultu!
Ho! ter' aŭskultu! Morti sola mi
Ne volas, pro la timo ke al mi
Ilia akre ĝoja rido venu,
Dum mi malgaje paŝas la senstelan
Malvarman vojon de la mort', lasinte
L'aminton mian kun virino Greka.
Leviĝos mi ; al Trojo nun mi iros,
Kaj, antaŭ ol la steloj ekaperos,
Mi kun Kasandro stranga parolados.
Ŝi diras ke, apude, fajr' saltadas,
Kaj ĉiam ŝi armitajn virojn aŭdas.
Pri tio mi ne scias, sed mi scias
Ke, kie ajn mi estas, nokte, tage,
La tero kaj l'aer' nur fajro ŝajnas.
