La barelo fariĝis tre malpeza, kaj ili tute ebriaj.
H. He! Gesinjoroj, pardonu!… Kunulo, kie ni malfermos nian butikon?
K. Tie ĉi sub la belega floraro! Ĉiuj trovos nian butikon kaj alvenos amase.
Ambaŭ ebriuloj sidiĝas sub ĉerizarbo kaj kriadas laŭte. Sinjoro, jam sufiĉe ruĝa, alvenas por replenigi sian eltrinkitan botelon.
K. Ho! Sinjoro, vi estas bonvenanta! Nia Sake estas tre bongusta.
Kunulo, mezuru la Sake-n pli rapide kaj plenigu la botelon al tiu ĉi sinjoro… Pli klinigu la barelon… Kion vi faras?
H. Ho ve, amiko! Ni jam vendis la tuton, plu ne restis eĉ guteto.
K. Sinjoro, ni tre bedaŭras, ke ni tie havas plu da Sake; ĝi estas jam elvendita.
La sinjoro foriras.
H. Nun, nia afero iris pli rapide kaj sukcese ol ni antaŭe supozis! Ni do kalkulu la tutan sumon, kiun ni gajnis.
K. Jes bone, jen vi vidas!
Li renversas sian monujon, nur unu monero de dek senoj elfalas.
H. Tio estas stranga! Serĉu ankoraŭ. Nia vendaĵo estas tute elvendita kaj ni ne havas pli ol dek senojn!
K. Jes, mi komprenas, nenio stranga!
