Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/34

240Iras ĝi, kaj minacanta en mezon de urbo penetras.
Kara patrujo, Ilio, ho domo de dioj, Dardanaj
muroj milite gloregaj, kvarfoje ĉe sojlo pordega
haltis ĝi, kaj en utero armiloj kvarfoje sonadis.
Tamen loĝigas ĝin ni, senmemoraj kaj blindaj freneze,
245kaj en sanktegan altaĵon ni monstron enmetas mortigan.
Tiam Kasandro fatalon estontan malkovri, sed vane,
penis; pro dia volado, neniu ŝin kredis Trojano.
Ni malfeliĉaj, dum tiu ĉi tago estonta la lasta,
festajn preĝejojn de dioj en urbo verdaĵe vualas.
250Tamen ĉielo turniĝas kaj el Oceano leviĝas
nokto, per ombro densega vindante poluson kaj teron,
kaj artifikojn Mirmidajn: tra urbo Trojanoj vagadas,
poste silentas; kaj membrojn lacetajn penetras dormado.
Kaj militaro Arguja samvice sur ŝipoj elvenis
255jam el Tenedo, vidata sub luno amike silenta;}}}}
bordon ĝi iris konatan. Dum flamon levigas ĉefŝipo
reĝa, Sinono, de diaj fataloj savita maljustaj,}}}}
trabojn malfermas abiajn, Danaojn en ventro kaptitajn
liberigante. Tuj ilin al lumo redonas ĉevalo
260monstra; kaj, multe feliĉaj, eliras el kava lignaĵo
ĉefoj precipaj, Tesandro, Stenelo, kruela Ulisso,
kiuj per ŝnuro el supre ĵetita ekglitas, Toaso,
Neoptolemo Pelido, Akamo, unue Maĥao,
kaj Menelao kaj la elpensinto de ruzo, Epeo.
265Ili okupas Trojurbon pro dormo kaj vino senmovan,
poste mortigas gardantojn, kaj, tra malfermitaj pordegoj,
ĉiujn ricevas amikojn: kunkulpaj kuniĝas anaroj.
Estis momento ĉi kiam unua dormeto komence
donon dankindan de dioj en homojn enigas mizerajn,
270jen aL mi, antaŭ okuloj, subite Hektoro aperas}}
sonĝe, fortege malĝoja, kaj larmojn verŝanta multegajn;
tiel li estis do, kiam duopaj lin trenis ĉevaloj,
sanga je polvo}}kovritan, per liaj piedoj ŝvelitaj,
kiujn rimeno traboris. Ve! Kiun mi vidis? Ĉu estis}}}}
275tiu Hektoro glorega, Aĥilajn kaptinta armilojn,}}}}
kiu en ŝipojn Danaajn Frigujan enĵetis bruladon?
Barbon malpuran havante kaj harojn per sango gluitajn,