Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/75

255ĉirkaŭ ŝtonegaj fiŝejoj, flugante tuŝetas ondaron,
same do, inter ĉielo kaj tero flugante, aliris,
ventojn tranĉante kaj sablan marlimon celante Libujan,
filo Cilena , Merkuro, venante de avo patrina.
Li ĵus, tuj kiam flugilaj piedoj ektuŝis dometojn,
260vidis Eneon, pri novaj sidejoj remparaj kaj domaj
zorge penantan. Sur flanko, pro flavaj ŝtonetoj iaspai,
glavo brilegis; kaj Tira mantelo purpure pentrita
pendis el ŝultroj; ĝin Dido riĉega donace kudradis,
orajn fadenojn maldikajn artiste sur ŝtofo miksinte.
265Dio aliras lin: «Vi nun sidejon de alta Kartago
lokas, kaj, edzinservema, vi ŝian belege konstruas
urbon, dum regnon kaj dian estonton vi tute forgesas.
Al vi min sendas, el luma Olimpo, reganto de dioj,
Patro mem, kiu ĉielon kaj teron potence movigas.
270Li mem komandis, por ke mi tra spacoj ordonon alportu.
Kion vi volas? Pro kia espero vi restas Libujon?
Ĉar se vin gloro pri granda estonto neniel flamigas,
se vi por famo neniun deziras komenci laboron,
vidu Askanon kreskantan: ne de heredanta Iulo
275trompu esperon; ĉar al li Fataloj Italan kaj Roman
landon promesis». Kaj tiel parolis la filo Cilena;
poste li, meze de diro, mortemajn forlasis rigardojn,
kaj malproksime de homaj okuloj fandiĝis aeren.
Dion vidinte Eneo mutiĝis, de miro frapita.
280Harojn starigis teruro kaj voĉon haltigis en gorĝo.
Tiam li brulas forkuri kaj landon forlasi dolĉegan.
Ĉar lin mirigas avizo ĉiela kaj dia ordono.
Kion ve! fari? Per vortoj reĝinon konvinki malsaĝan
kiel kuraĝi? Per kiaj paroloj komenci klarigon?
285Penso rapide ĉu tien ĉi flugas kaj poste ĉu tien;
li ŝanceliĝas al malaj projektoj, sin turnas al ĉiuj;
fine ĉi tiu decido lin ŝajnas plej bona kaj saĝa.
Li do Mnesteon, Sergeston alvokas kaj fortan Kloanton:
ili sekrete armilojn preparos kaj ŝipojn, kunulojn
290apud marbordo kolektos, kaj kaŭzon de novaj agadoj
kaŝos. Li tamen, - dum Dido bonega, pri tiuj aferoj
kiu nescias, de tia amego ne finon suspektas, -