d-ron Emile Javal kaj iniciatis eldonon de verkoj laŭ sistemo Braille por blinduloj. ;
Carlo Bourlet, eminenta matematikisto, profesoro en Nacia Konservatorio de Artoj kaj Metioj, prezentis Esperanton al „Société des anciens élèves d’arts et métiers“ kaj al „Société de géographie commerciale“, Samuel Meyer faris raporton pri Esperanto en kongreso de Instruantoj de lingvoj vivantaj (1900); prof. Charles Meray, fama matematikisto; generalo Sebert, membro de Franca Scienca Akademio; d-ro Emile Boirac, rektoro de Universitato en Dijon; d-ro Offret, profesoro en Dijon; prof. Adam en Nancy; d-ro Dor; d-ro Javal; prof. Tarbouriech; prof. Lambert; jam nomita Gabriel Chavet, poste sekretario de Centra Oficejo kaj energia sekretario preskaŭ de ĉiuj internaciaj kongresoj.
Abato Peltier propagandis fervore en katolikoj rondoj; fervoraj propagandistoj estis ankaŭ Henri Bel, aŭtoro de serio da artikoloj pri Esperanto en „Journal de la Santé“; M. Pagnier, Paul Fruictier, aŭtoro de unua Esperanta sintakso, poste redaktoro de „Lingvo internacia“; Marissiaux, aŭtoro de Komerca lernolibro Esperanta; profesoro Aymonnier; prof. H. Sentis en Grenoble; F. de Menil, aŭtoro de multaj esperantaj muzikaĵoj kaj de la konata himno esperantista; Charles Lambert, Charles Verax, Guilbeau, Benoist, Guillaume, Charles Lemaire, aŭtoro de broŝuro: „L’Esperanto solution triomphante du probleme de la langue internationale“; Saint-Loup, Laisant, E. Matton, Paul Chappelier, F. Lallement, Beau, Jos. Jamin, Paul Berthelot, P. Tenneson, Fino. Zabilon d'Her, d-ro Saquet, Bricard, Lepine, Pourcines, Merckens, Lallement, Beau, Evrot, Lucien Bernot, esperanta muzikverkisto k. c.
