Paĝo:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf/343

Li kantis feliĉajn, neniam pekantajn
Spiritojn, kun Di' en ĉielo loĝantajn;
Li kantis pri Patro ĉiela kaj tera—
Kaj lia laŭdado ne estis malvera.

Animon tre junan en brakoj li tenis;
En mondo malgaja naskiĝi ĝi venis.
Kaj sono de l' kanto en juna animo
Restadis sen vort', sed kun viva estimo.

Tre longe en mondo ĝi estis premata,
Je revo mirinda pri Di' plenigata!
Kaj ŝanĝi la kanton de l' sankta sincero
Ne povis por ĝi ĉiuj kantoj de l' tero.

V. Devjatnin.

---

Husaro

(El Puŝkin.)

Ĉevalon sian li purigis,
Estante forte kolerega,
Kaj diris : "min diablo igis
En loko loĝi malbonega!

      Ni ĉiam tie ĉi restadas
      En turka kvazaŭ batalado :
      Nur solan supon ni manĝadas
      Kaj eĉ ne pensas pri drinkado.

Kaj mastro tie ĉi malbona,
Malbonan havas li edzinon. . . .
Nek via skurĝ', nek vorto bona
Admonas tie ĉi virinon!