Paĝo:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf/344

      Jen urbo Kiev! Lando kia!
      En buŝon falas mem buletoj,
      Kaj vinon havas domo ĉia,
      Kaj kiaj tie virinetoj! . . .

Ne estas eĉ domaĝ', je Dio,
Sin mem pro ili pereigi!
Malbone estas nur per tio . . ."
—Per kio? volu min sciigi!—

      Kaj li komencis plibonigi
      Lipharon. "Eble ne timulo,
      Li diris, estas vi, sed igi
      Vin miri povas mi—spertulo.

Aŭskultu : regimento nia
Ĉe Dnepro larĝa enlokiĝis.
Mastrino estis bona mia,
Kaj tombon ŝia edz' foriĝis.

      Kun ŝi mi baldaŭ amikiĝis;
      Ni vivis pace, tute bone.
      Al mi Mario humiliĝis,
      Ne diris vorton eĉ malbone.

Se mi malsobra estis tute,
Ŝi mem min zorge kuŝigadis;
Ŝi ĉiam tute sendispute
Je ĉio tuj mem konsentadis.

      Feliĉan vivon mi pasigis,
      Kaj longe tiel vivus eble,—
      Sed jen subite ĵaluzigis
      Min io,—mem diabl' kredeble.

Mi pensis : kial baptanino
Sin levas nokte? kion volas?
Tre juna estas ŝi virino,
Kaj tial eble ŝi petolas! . . .