Paĝo:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf/345

      Mi observadi ŝin intencis.
      Jen foj' ne dormis mi (en korto
      Jam estis nokto, kaj komencis
      Bruegi vent' kun granda forto).

Kaj vidas mi : ŝi forrampetis,
De forno prenis ŝi karbeton,
Min tre facile pripalpetis,
Disblovis apud forn' fajreton;

      Ŝi ekbruligis kandeleton,
      Kun ĝi angulon ŝi foriĝis,
      De tie prenis boteleton,
      Sur balailon ŝi sidiĝis;

Ŝi senvestiĝis kaj, sorbinte
El boteleto, ŝi tra tubo,
Sur balailo sidiĝinte,
Tuj malaperis, kvazaŭ nubo.

      —Ŝi eble estas sorĉistino,—
      Mi pensis kaj de forn' rapidas,
      Por vidi sorĉon de virino;
      Kaj jen mi boteleton vidas;

Mi flaris : ia acidaĵo. . . .
Mi plankon ŝprucis el botelo :
Forflugis—kia mirindaĵo!—
Kaj forna forko kaj sitelo!

      Sub benko katon mi ekvidis,
      Sur ĝin mi ŝprucis el botelo :
      Ĝi ternis tuj kaj ekrapidis
      Subite fornon post sitelo.

Sur ĉion ŝprucis sen kompato
Jam mi per tuta forto mia,—
Kaj ĉio : tablo, benko, pato
Forflugis unu post alia.