En granda mirego popol' silentiĝis. . . .
En ĝojo amikoj sin tuj ĉirkaŭprenas
Kaj ploras,—pri kio—neniu komprenas,
Sed larmoj el ĉiuj okuloj ruliĝis. . . .
Minaca tirano pri ĉio sciiĝis;
Li je amikeco ilia tre miras
Kaj verajn amikojn li vidi deziras.
Kaj jen ili venas. Kun vido afabla
Tirano renkontas amikojn kaj diras :
"Vi venkis min tute, je vi mi tre miras!
Mi estas ankoraŭ por amo kapabla,
Kaj se mi ne estas al vi malagrabla,
Permesu al mi, ke en ligo mi via,
Amikoj varmegaj, por vi estu tria! . . ."
V. DEVJATNIN.
| Mia mizero |
| (Litva popola kanto.) |
|
Mia mizero, mia mizero! |
