Paĝo:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf/376

Sed la forkurantajn postflugas rapide
La Izraelidoj kaj hakas avide.

Kaj de Aroero ĝis urbo Minito
      Kaj poste ĝis Avel-Kerumo
Triumfas Izrael en sanga milito
      Per glavo, per fajro kaj fumo,
Venkataj pereas sub domoruinoj,
Sklaviĝas bestaroj, infanoj, virinoj.

Kaj plene ŝarĝitaj per riĉaj akiroj
      Reiras herooj kantantaj,
Al kantoj iliaj aliĝas sopiroj
      De la ekkaptitoj plorantaj,
Kaj ĝemas virinoj lacegaj kaj palaj,
Kaj dume sonadas la gajaj cimbaloj.

Sed jen apudiĝas jam Micpo la kara,
      Kaj Iftah rigardas sen ĉeso:
Li devas ekvidi por dia altaro
      Oferon laŭ sia promeso.
Kaj li rigardadas sen laco-enuo:
"Nu, kio do venos al mi la unua?"

Jen el malproksimo eksonas tintiloj,
      Cimbaloj, fajfiloj kaj kordoj.
Junuloj, fraŭlinoj per paŝoj facilaj
      Ĝojdancas en vicoj senordaj
Kaj ridas kaj kantas, sin gaje balancas,
Kaj al la venkintoj gracie aldancas.

De pleja proksimo al la triumfanoj
      Sin movas fraŭlino junaĝa.
Ŝi batas tintilon per siaj blank-manoj,
      Kun flamo en bela vizaĝo;
La harojn serpentajn la vento disblovas,
Ŝin forto interna antaŭen almovas.