la vagono por sinjorinoj! — Ho! respondas la sinjoro, enirante kaj dismetante siajn pakaĵojn, mi ne estas time mulo!
Memfarita homo. Jes, miaj sinjoroj, predikas sinjoro A.,
trinkante sian glason en gaja kolegaro, mia devizo ĉiam
estis : « la homo mem devas ĉion al si ellabori ». Kiu
mem al si helpas al tiu ankaŭ Dio helpas! La 50 000 frankojn,
kiujn mi posedas, neniu al mi donacis kaj ankaŭ
de neniu mi ilin heredis, — ne, mi mem ilin gajnis en la
loterio !
Malfeliĉa komercisto. Juna homo, kit en sia urbo havis
nenian okupon, venis Londonon, por serĉi helpon ĉe unu
sia parenco. Tiu ĉi lasta donis al li kelkan nombron da
ĉapoj kaj konsilis al li stari sur la strato kaj vendi ilin.
Ĝoja, ke li nun povos iom perlabori, la junulo prenis la
ĉapojn kaj iris kun ili sur unu homplenan straton kaj
sidiĝis en unu oportuna anguleto. Vespere li revenas al
la parenco, kaj tiu ĉi demandas : Nu , ĉu vi multe vendis?
— Ha, malgaje respondas la junulo, eĉ unu ĉapon mi ne
vendis! — Ĉu vi al neniu proponis? kion do vi faris la
tutan tagon? — Mi tenis la ĉapojn bone kaŝitajn en mia
korbo, por ke la polvo ilin ne malbonigu, sed proponi al
iu mi ne trovis okazon en la daŭro de la tuta tago, ĉar el
la granda amaso da homoj, kiuj pasis antaŭ mi, ĉiuj
havis jam ĉapojn sur la kapoj.
Apetito. Kial vi petas almozojn ? — Ĉar mi volas manĝi,
mia bona sinjoro. — Kial do vi ne laboras? — Ha, kiam
mi laboras, mi ankoraŭ pli volas manĝi.
Niatempa amo. Mi vin amas... — Sed mi estas malriĉa.
— Pardonu, vi ne lasis min elparoli ĝis la fino... mi amas
vin ne tiel, por edziĝi je vi... — Ha, ha, ha! mi volis nur
elprovi vin, mi havas grandegan kapitalon! — Pardonu,
vi tamen ne lasis min fini; mi amas vin ne tiel, por edziĝi
je vi pro via mono.
