495. — De plendo kaj ploro ne foriĝas doloro.
Bedaŭro kaj ĉagreno ŝuldon ne kovras
496. — Unu floras alia ploras.
Por unu — festeno, por alia — ĉagreno.
Por malsanulo forto, por kokido la morto.
Ŝafo donas sian lanon, por ke mastro havu panon.
497. — Kiun malĝojo ne turmentis, tiu ĝojon ne sentas.
498. — Kontraŭ doloro helpas bona humoro.
499. — Ne ĉiam daŭras malbona vetero, ne ĉiam daŭras homa sufero.
500. — Fremda doloro ne kondukas al ploro.
Petron kruro doloras, Karolo ne lamas.
Kiu sentas — ploras, kiu vidas — nur ridas.
501. — Ne bedaŭru hieraŭan, ne atendu morgaŭan, ne forlasu hodiaŭan.
Kio pasis, ne revenos.
Kio pasis, nin forlasis.
Se la tempo forblovis, ni jam helpi ne povas ; kio post ni aperos, ni de ĝi ne suferos.
Faru vian aferon, Dio zorgos ceteron.
502. — Ĝi jam staras al mi en la gorĝo.
503. — Sidi en laboroj ĝis super la oreloj.
504. — Alpremi iun al muro.
505. — Venis tranĉilo al gorĝo.
Situacio sen eliro.
Nek transnaĝeble, nek transireble.
La vivo staras sur la karto.
Sola vojo libera al la fundo rivera.
506. — Krii el la tuta gorĝo.
507. — Ne helpas ploro al doloro.
Ne servas larmo anstataŭ armo.
Larmoj pravecon ne pruvas.
Larmoj ŝuldon ne pagas.
Plendoj stomakon ne plenigas.
Ne sufiĉas ploro al kreditoro.
508. — Alia urbo, alia moro.
Kion Parizo aplaŭdas, Berlino mallaŭdas.
Aliaj domoj, aliaj homoj.
En ĉiu angulo alia postulo.
Kurbiĝu hoko laŭ postuloj de l'loko.
509. — Se neĝas sur la monto, estas malvarme en la valo.
510. — Nek al teksto, nek al preteksto.
Saltadi el unua al deka.
Saltadi ĉirkaŭ afero, kiel blovata neĝero.
511. — Per paroloj li bruas, tutan urbon detruas.
Granda parol-
