Torfa pulvoro por hejtado de lokomotivoj (Fervoja Esperantisto, Marto 1914)
Pri la aliaj tekstoj kun la sama titolo, vidu Torfa pulvoro por hejtado de lokomotivoj.
Torfpecojn oni ne povis uzi en pli granda miksaĵo kun ŝtonkarboj ol ĝis 5 %. La laboro bezonata por la hejtado per torfa pulvoro estas efektive nula, ĉar ĝi okazas aŭtomate ; pro tio la hejtisto povas direkti sian atenton pli al la observado de la reloj kaj signaloj. Kiam oni uzis torfpecojn, rezultis, ke la laboro de la enŝovelado estis tiel granda, ke oni estis devigita pliigi la hejtistpersonaron. Dum la hejtado per torfa pulvoro oni povas ricevi el la sama lokomotivo la samgrandan efikon pri forto, kiel dum la hejtado per ŝtonkarboj. Dum la hejtado per torfpecoj, la fortefiko de la lokomotivoj estis malpliatiĝinta tiamaniere, ke oni estis devigita pliigi ilian nombron kaj eventuale eĉ konstrui aŭ havigi al si novajn kaldronojn. Por la hejtado per la torfa pulvoro oni ne devas aliformigi la kaldronojn, sed nur provizi je fajra instalaĵo.
La personaro ne devas suferi iajn malagrablaĵojn dum la hejtado per torfa pulvoro, kompare al la hejtado per torfpecoj, ĉar la torfa pulvoro moviĝas en fermita kondukilo. Kaŭze de la konstruo de la fajra instalaĵo, malvarma aero ne povas enpenetri en la fajrejon kompare antaŭ ĉio al la hejtado per torfpecoj, sekve de kio oni estis devigita lasi tro longtempe aperta la hejtaperturon.
Ĉar nun per la uzo de torfa pulvoro estas forigitaj tiel de la hejtado per torfpecoj, kiel ankaŭ de tiu per ŝtonkarboj, oni povas esperi, ke la torfaj muskoj kiel brulaĵo por lokomotivoj multe pliboniĝis, se oni uzos tian brulaĵon.
Ĝis tien la paroladoj. Ne cititaj vidiĝas ekonomiaj rilatoj, kiel tiaj estus gravaj, precipe por landoj, kiuj mem posedas karbominejojn kaj por kiuj ne estos necese, ke ili aspiru pri liberiĝo de venigado pri karboj eksterlandaj.