- 17. La elefanto-vojevodo.
Se iu estas forta, eminenta,
Sed malprudenta,
Ne plibonigas lin la koro sentimenta.
Fariĝis iam en arbaro elefanto
De ĉiuj bestoj vojevodo—prezidanto.
Ne tiel, kiel ĉe gentaro ĝia,
Ĉe voĵevodo [tiel] nia
La korpo estis dika,
La saĝo malfortika, —
Sed ĉiujn bestojn ĝi favore gvidas.
Jen bona vojevodo vidas:
Al ĝi de ciuj [tiel] ŝafoj la petskribo venas:
«De ni la lastan felon lupa ar' forprenas.»
— «Friponoĵ [tiel]! «ĝi ekkris:» kia rab' malpia!
Mi punos vin por krimo tia!»
La lupoj diras: «nin pardonu, patro kara!
Vi mem al ni por paltoj felaj
Permesis iom preni de la gent' ŝafara!
Sed ĉiuj ŝafoj estas ja ribelaj:
De ili preni ni po unu fel' proponas,
Kaj ili tion eĉ ne donas».
— «Nu, bone» diras elefanto: «sed komprenu,
Ke mi ne povas vidi la malveron:
Po unu fel' de ili prenu,
Sed pli ne tuŝu unu eĉ hareron».
