Blankiĝas velo en la maro
Glitante sur la bluaj ondoj . . .
Vi hejme kion lasis, kara,
Kaj serĉas en aliaj mondoj? . . .
La ondoj ludas, fajfas vento,
Kaj fleksas sin kaj krakas masto . . .
Ĝi kuras, kuras de l' kontento,
Feliĉon serĉas en la vasto! . . .
Sub ĝi—bluaĵo estas hela,
Kaj supre—granda blua placo;
Sed la ventegon petas velo—
Ĉu en ventegoj estas paco!?
