La jura konsilisto apogis sian kapon sur la mano, profunde spiris kaj meditis pri la tuta strangaĵo, kiun li vidis ĉirkaŭ si.
Ĉu tio estas la hodiaŭa vespera gazeto? li demandis, nur por ion diri, kiam li vidis, ke la virino formetis grandan pecon da papero:
Ŝi ne komprenis, pri kio li parolas, ŝi tamen transdonis al li la folion, Tio estis lignogravuro, kiu prezentis aeran fenomenon, kiu aperis en la urbo Kolonjo.
Ĝi estas tre malnova! diris la jura konsilisto kaj denove ricevis bonan humoron pro tio, ke li hazarde trovis tian malnovan ekzempleron.
Kiamaniere trafis en viajn manojn ĉi tiu maloftaĵa folio? Ĝi estas tre interesa, kvankam ĝi estas nur fabelo. Nuntempe oni klarigas tiaspecajn aerajn fenomenojn per norda lumo, kiun oni vidis; kredeble ili naskiĝas per la elektra forto.
Tiuj, kiuj sidis plej proksime de li kaj aŭdis lian parolon, ekrigardis lin kun mirego, kaj unu el ili leviĝis, demetis respekte la ĉapelon kaj diris kun plej serioza mieno: "Vi certe estas tre alte instruita homo, mia sinjoro!"
Ho ne! respondis la jura konsilisto, "mi povas nur partopreni en parolado pri tiaj aferoj, kiuj estas kompreneblaj por ĉiuj."
Modesteco estas bela virto! diris la homo; "cetere koncerne vian parolon mi devas konfesi, ke pri tiu punkto mi havas alian opinion; sed mi ne volas ŝovi min kun mia opinio."
Ĉu estas permesate demandi, kun kiu mi havas la plezuron paroli? demandis la jura konsilisto.
Mi estas bakalaŭro de la Sankta Skribo, respondis la homo.
Ĉi tiu respondo estis tute sufiĉa por la jura konsilisto, la titolo kaj la kostumo estis tute konformaj unu al la alia. "Supozeble tio estas," li pensis, "maljuna vilaĝa lernejestro, tute speciala klaso da homoj, kiujn oni en kelkaj lokoj povas ankoraŭ trovi en Jutlando".
Kvankam ĉi tie ne estas la ĝusta loko por pritraktado de sciencaj demandoj, mi tamen petas, ke vi plej afable honoru nin per viaj vortoj. Vi certe havas grandan erudicion koncerne la antikvajn verkojn!
Ho; jes, respondis la jura konsilisto, "mi tre volonte legas antikvajn utilajn verkojn, sed mi estas ankaŭ amanto de la novaj verkoj, nur ne de la ‚ordinaraj historioj’, da kiuj ni havas tute sufiĉe en la reala vivo."
Ordinaraj historioj? demandis la bakalaŭro.
Jes, mi parolas pri tiuj novaj romanoj, kiuj aperis antaŭ nelonge.
Ho, diris la homo ridetante, "el ili tamen brilas multe da spirito, Kaj ankaŭ ĉe la kortego oni fervore ilin legas. La reĝo precipe amas la
