la manon de la kontraŭulo, por montri al li sian amikecon.
— Tia ludo estas ankaŭ io tre stranga, mia frato, kaj mi deziras scii, ĉu oni devas esti vidulo por kompreni tion?
— Nature, la viduloj havas aliajn kutimojn kaj aliajn opiniojn pri multaj aferoj ol blinduloj, kaj tial estas dezirinde, ke vi mem povu vidi ĉiujn aferojn, pri kiuj vi nun tiel miras.
— Mia frato sendube pravas, sed mi mem eĉ kiel vidulo ne ŝatus la boksadon; mi tamen volus viziti teatron, ne por malĝoji, sed por ĝoji kaj ridi; krom tio vi ne klarigis al mi, kio estas plori; ĉu tio estas malridi aŭ la malo de ĝoji kaj sin amuzi?
— Vidulo ploras, kiam lin trafis granda malfeliĉo, aŭ kiam li tre malĝojas; kaj li ploras per la okuloj; tiam el liaj okuloj fluas larmoj aŭ speco de akva fluidaĵo.
— Ne havante okulojn, mi ne povas kompreni tion, kvankam mi bone scias, kio estas la diferenco inter ĝoji kaj malĝoji.
La doktoro daŭrigis:
— En mia mondparto kaj ankaŭ en mia urbo estas ne nur homoj, sed ankaŭ bestoj. Bestoj estas vivantaj estaĵoj; ili povas manĝi, iri, dormi, sed ne pensi aŭ paroli; ili ne havas manojn, sed kvar piedojn kaj ilia korpo estas kovrita de haroj. Ili ne havas prudenton, kiel la homoj, sed ion, kion ni nomas instinkto, kiun havas ankaŭ la birdoj. En preskaŭ ĉiu domo estas bestoj, nomataj hundo aŭ kato. Precipe la hundo estas agrabla, amika kaj utila besto; ĝi tre amas sian mastron kaj eĉ, se bezone, defendas lin, se iu alia homo volas lin ataki; ĝi ankaŭ atakas ŝtelistojn aŭ murdistojn, kiuj kelkfoje en la nokto perforte eniris en la domon por forŝteli monon aŭ ion alian de alta valoro. Tiuj hundoj do estas tre ŝatataj. Oni nomas ilin „dombestoj”.
— Sed kio estas ŝtelisto kaj murdisto?
— Ili estas malbonaj homoj; ili ruze aŭ perforte prenas la monon de aliulo, aŭ eĉ murdas lin.
— Kio estas murdi?
— Murdi estas krime mortigi alian homon. Murdistoj tial
