estas la plej danĝeraj homoj en la ŝtato, kaj ili estas rigardataj kiel ŝtataj malamikoj.
— Sed, diru al mi, ho fremdulo: Kial do ili ŝtelas aŭ murdas?
— Ofte ili murdas por povi preni la monon de iu alia, se tiu alia kontraŭstaras; aŭ ili murdas por sin venĝi.
— Kio estas sin venĝi?
— Sin venĝi estas… havigi al si kompenson pro suferita malbono, tio estas: refari la saman malbonon al iu, kiu faris malbonon al li.
— Strange! Ĉi tie neniu sin venĝas. Sed kial do ili ŝtelas?… ankaŭ por si venĝi?
— Mi ja klarigis tion: por akiri monon. Sed ilin kaj la murdistojn oni enŝlosas en malliberejon, se oni povas kapti aŭ aresti ilin, kaj specialaj oficistoj, aŭ ŝtataj servistoj, nomataj policanoj, plejparte sin okupas por kapti kaj malliberigi ilin.
— Vi parolas pri strangaj aferoj, mia fratoj; sed diru, ĉu en via mondparto ne estas sufiĉa nutraĵo… sufiĉaj fruktoj?
— Kelkfoje eĉ tro multe, kaj ĉiukaze pli multe por ĉiu, ol en via insulo.
— Nu do… kial tiuj ŝtelistoj kaj murdistoj ne kolektas fruktojn? Tio ja estas multe pli simpla kaj pli facila, ol ŝteli aŭ murdi!!
— Mi ja klarigis al mia frato, ke oni bezonas monon por aĉeti fruktojn, kaj tiuj fruktoj apartenas nur al specialaj posedantoj de la fruktoj!
— Via mondparto ŝajnas al mi tre komplikita: tamen mi dezirus okule senti aŭ vidi ĉiujn tiujn strangaĵojn, kvankam multaj el ili ne plaĉus al mi.
— Konante niajn kutimojn kaj morojn, vi sendube ŝatus ilin. Sed mi daŭrigu: En mia mondparto oni ne multe promenas, sed uzas ĉiajn veturilojn, per kiuj oni ĉien povas iri en oportuna maniero, sed antaŭe paginte; tio ankaŭ estas necesa pro la longaj distancoj.
