.jpg)
LA SEKVINTAN VESPERON Eduardo, aŭ alinome Unu-kvar-du devis paroli al la insulanoj, kaj la kabanego ree estis plenplena de scivoluloj, dezirantaj aŭdi, kion la civilizita insulano rakontos al ili pri la granda insulo, kie li pasigis kvin pluvo-sezonojn.
La kabanego enhavis pli da homoj, ol iam antaŭe, ĉar la ĉefo konsentis ankaŭ al kelkaj geknaboj ĉeesti la kunvenon, kio nur tre malofte okazis. Inter tiuj geknaboj estis liaj du infanoj: knabo dek-du-jara kaj knabino dek-sep-jara, kiuj neniam antaŭe ĉeestis kunvenon de la insulanoj.
Unu-kvar-du staris sur la antaŭa benko, dum kelka tempo rigardis antaŭ sin kaj poste jene ekparolis:
— Gepatroj kaj gefratoj! La flugado de la insulo al Saidumo estas unutona kaj tute sen variado, ĉar la aviadistoj dum tia transflugo vidas ĉirkaŭ kaj sub si nur aeron kaj akvon. Dum la tuta vojaĝo oni rimarkas nur kelkajn insuletojn, kiuj malproksime sub la aeroplano ŝajne glitas malantaŭen, dum la flugmaŝino kvazaŭ restas en la sama loko.
