Post sia alveno en Dresden la du oficistoj tuj iris al la polica direkcio, por helpe de la oficejo por enregistrado de loĝantoj senprokraste konstatigi, ĉu iu fraŭlino Edito Mac Kennon el Chicago estas anoncita. Efektive ŝi estis alveninta en Dresden, sed jam ree forveturinta, ne konate kien. En hotelo Kronprinco, Dresden-Neustadt, ŝi loĝis.
La oficistoj iris tien. La pordisto tre precize rememoris pri la bela kaj certe ankaŭ ne trinkmonŝparema juna sinjorino. Li havigis al ŝi fiakron, per kiu ŝi veturis al Schillerstrato.
"Ĉu vi ankoraŭ scias la numeron en Schillerstrato?"
"Ne, ĝin mi ne konservis en la memoro."
"Aŭ la numeron de la fiakro, per kiu ŝi veturis?"
"La fiakro haltas tie transe."
Merten venigis la fiakron.
"Hieraŭ vi veturigis sinjorinon de ĉi tie al Schillerstrato", li diris al la veturigisto, "Ĉu vi ankoraŭ scias la numeron de la koncerna domo?"
"Kompreneble, estis numero 25!"
"Ĉu la sinjorino reveturis kun vi?"
"Jes. Ŝi diris, ke mi atendu dek minutojn; se ŝi ĝis tiam ne estus reveninta, mi povus forveturi. Sed apenaŭ kvin minutoj estis pasintaj, kiam ŝi revenis el la domo."
"Ĉu vi rekte reveturigis ŝin al la hotelo?"
"Jes!"
"Ĉu vi veturigis ŝin nur tiun unu fojon?"
"Nur unufoje."
"Bone! Nun veturigu ankaŭ nin al Schillerstrato, numero 25."
Veturante tra Hauptstrato, Albertplaco, Bautzener strato, ili en dek minutoj atingis la celon. Ankaŭ von
