"En kia maniero?"
"Legante la gazetraportojn, homoj, pri kiuj ni neniam estus ekpensintaj, atentiĝis pri la afero kaj donis al ni sciigojn, kiuj por ni estis treege valoraj, ja eĉ kondukis al la trovo de l' krimulo. En la nuna afero mi devas servigi al mi la gazetaron, por fari la krimulon certa kaj por malstreĉi lian gardemon. Ankoraŭ hodiaŭ mi skribos al la urbestro en Altburg, ke mi bedaŭrinde ne sukcesis trovi ian postsignon de l' krimulo. Kiel mi povis vidi el la hodiaŭaj gazetoj, kiujn mi rapide tralegis dum la veturo ĉie tien, kelkaj gazetoj eĉ sendis specialajn raportistojn al Altburg. Ĉi tiuj certe ne ekscios multon, sed ili estas trovemaj homoj, ili scias, kion fari. Mi estas certa pri tio, ke la urbestro ne longe kontraŭstaros iliajn provojn, eldemandi lin. Li ankaŭ komunikos al ili, ke miaj klopodoj tute malsukcesis kaj ke mi veturos hejmen. Ankaŭ ĉi tion mi skribos al li."
"Sed vi ne forveturos, ĉu ne?"
"Mi tute ne pensas pri tio!"
Ŝiaj malhelaj okuloj, kiuj maltrankvile estis fiksitaj al li, ĝoje ekbrilis. "Kaj kion vi intencas fari?" ŝi demandis.
"La plej grava estas, esplori en la Dresdena filio de Germana Banko, kiu banko en Chicago donis la kreditateston por sinjorino Alico Smith. Kreditleteroj estas tuj avizataj, por malebligi trompajojn."
"Bone. Kaj poste?"
"Poste mi devos provi esplori, kiujn elspezojn sinjorino Smith faris dum la lasta tempo, speciale, ĉu ŝi per ĉeko aŭ alimaniere sendis monon al sinjoro Jameson."
"En tio mi povus helpi vin. Mia frato okupas direkcian pozicion en unu el la plej grandaj eksportfirmoj en Chicago, en kiu li ankaŭ finance estas asociita. Al li oni ne rifuzos tiun informon."
