"Tiajn subtilaĵojn Jameson kompreneble ne povis scii. Ni legu plue: 'Mi uzas la okazon de mia haltado ĉi tie, por sendi al vi korajn salutojn. Bedaŭrinde mi ne bone fartas; mi forte malvarmumis, tusas kaj havas fortajn brustodolorojn. Mi iros al Riviero. Domaĝe, ke vi reiros Chicagon. Mi renkontis malnovan konaton39 de mia patro; li zorgas pri mi, ĉar Franco pro negocaj aferoj devis vojaĝi al Wien. Skribu al mi poŝte restante al Nice. Kun kora saluto via Alico.'"
Merten klinis la kapon, kiam li estis finleginta la karton, kaj profunde ekmeditis. Post kelka tempo li levis la kapon kaj diris: "Mi kredas, ke mi scias, kion li intencas."
"Nu?"
"Mi deziras paroli pri tio nur tiam, kiam mi estos precize konsiderinta ĉion, kio parolas por kaj kontraŭ mia hipotezo. Sed nun tre grava demando: Ĉu via amikino iam estis pulmomalsana?"
"Ne, neniam!"
"Tion mi supozis. Ĉu li estis en Vitrouge aŭ nunmomente eble ankoraŭ tie restadas, tio provizore povas resti nekonsiderata. Ĉiukaze ni ne faros al li la komplezon iri tien."
"Kion li krom tio povus celi per ĉi tiu poŝtkarto?"
"Ho, tiaj celoj ekzistas diversaj. Ni devas okupi nin pri tre forta kontraŭulo, tio certiĝas pli kaj pli. Unue li volis ekestigi ĉe vi la certecon pri tio, ke Alico ankoraŭ vivas."
"Kio sen via interveno certe estus sukcesinta al Ii. Mi neniam estus pridubinta la malfalsecon de la poŝtkarto."
"Mi pli malfrue montros al vi, kiel gravaj por la spertulo estas la diferencoj inter la originala manskribo kaj la falsajo. Jameson do intencas iri al Riviero."
"Ĉu vi kredas?"
