- Tiu ĉi tro bonvolanta gazetisto ne trovas, kiel vi, novan signaturon simila je la malplezuro ekmordi malmaturan pomon — pardonu, ke ankaŭ unu fojo vi estas devigata vidi tiun malmodestan frazon — sed li sin donas kun tuta forto al sia celo, kiu ne estas, mia inda sinjoro, nur pririgardi la bonon de la amikoj kaj preni la verkojn de alioj per okazo, sed al fundo, inde kaj, antaŭ ĉio, konscience fari sian devon.
- Jen nun, mi vin lecionis, sed kiel rekompenco mi vin invitas veni al mi ĉe la unua horo; tiam mi povos disponi trankvilan horon, dum mia patrino faros sian vizitan rondon, kaj patro estos ligata al sia negoca kontoro. Via sola puno estos legi laŭte la novan gazetoraporton al
- Via kore pardonanta Elise.
"Kiom ĝi efikis!" ekdiris Albert ridante el tuta koro, "ho mia kara Elinjo, kiom al ŝi estos ĉarma aŭdi ke mi, mi estas, kiu por ĝojigi kaj kontentigi ŝin, faris tiun ĉi surprizon. Dume ĝi estas tre bela trajto ĉe ŝi preni tiel varman intereson por la prospero de aliu. Elise estas nobla knabino kaj en kelka intima tempeto mi rakontos al ŝi la kaŭzon, kial mi tiom abomenas bluŝtrumpojn; ŝi ekkonos la aventuron kun Hilma... Hilma... ĉu ŝi akceptos la proponon de Henrik? Sed nu, mi tamen ne povos edzigi ambaŭ."
Je l' horo 1 Albert kun la tuta teniĝo de viro certa je prospero eniris en la domo de sia estonta bopatro, kie li en salono tamen ne trovis la fianĉinon. Anstataŭe li renkontis ŝiajn du amikinojn, fraŭlinon Eugenie B. kaj fraŭlinon Eufrosyne H. elvenantajn el interna ĉambro; kaj respondante tre malvarme la saluton de l' notario unu el ili demandis ĉu li en tiu ĉi tago havis malmaturajn pomojn ekmordi, dum la alia donis al la kunfratino punigantan rigardon, kaj ŝin memorigis, ke ne apartenas al ili sin okupi kun la pomoj de l' notario, maturaj aŭ malmaturaj; nun li mem devos kredeble savi ilin el la fajro.
"Pardonu, miaj sinjorinoj, jam estas farite. Ĉu vi ne legis en certa vespera gazeto hieraŭ ion, kio plaĉas al vi?"
"Jes certe; kaj en tio vi, sinjoro notario, kredeble havas grandan parton.... Sed venu, Eugenie; ni ne devas bari la interparoladon de l' gefianĉoj."
"Vi plene estas prava, kara Eufrosyne... grandan feliĉon
