Paĝo:Flygare-Carlén - La literaturisto kaj lia fianĉino, 1895, Zeidlitz.pdf/25

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Li estis feliĉa je l' penso, ke Elise en sia soleco ĝojos, pensos pri li kaj kredos je li.

Dume li baldaŭ poste legis mortanoncon, kiu sciigis, ke ŝi fariĝis ankoraŭ pli sola. Ŝia patrino mortis, kaj per la antaŭaj amikinoj, fraŭlinoj Eugenie kaj Eufrosyne, kiujn li kelkfoje renkontis en la societa vivo, li aŭdis, ke portas Elise ĉiujn kontraŭaĵojn kun pacienco de anĝelo kaj kun firmeco de forta karaktero, kaj ankaŭ ke ŝi daŭrigis sin lacigi en lernejo, kvankam ŝi havis bonegan edzan proponon.

"Ho mia nobla, fidela knabino", ekdiris Albert en sia koro, "vi estos rekompencata. Ĉar nun vi estas amata je maniero longe pli bona kaj inda ol antaŭe; ĝin mi sentas en ĉia bato de l' koro."

Nun oni estis, kiel dirite, en la komenco de l' lasta kvarona jaro, kaj ĉar lia enuo nur kreskadis kaj lia enspezo permesis lin aĉeti modestan meblaĵon, li forte pripensadis, ĉu li rompos sian vorton antaŭ la tempo, sed tio eble vidigos foreston de karaktero; li devas atendi ĝis venos la libertempo de l' lernejo. Dume ĝi ĉiam estis konsolo aŭdi per la amikinoj, ke farigis Elise kompleta belulino, kaj ankaŭ ke ŝi ĉiam forte ruĝiĝis, kiam ŝi aŭdis, ke estis elparolata lia nomo.

Fine post diligenta kalkulado de la tagoj la ĝusta venis.

Li staris antaŭ la pordo de Elise preskaŭ senspira, kiam li forte ektiris la sonorilon.

Iu alvenis kun facilaj paŝoj kaj malfermis la pordon.

Du ekkrioj estis aŭdataj kaj poste nenio; ĉar ili ambaŭ, kiuj sin renkontis, per tio eniris en la regiono, kiun certa speco da saĝaj homoj nomas "vivado en aero".

***

Sep aŭ ok jaroj post tiu aera vojaĝo ni trovas sinjoron Albert Roos kiel redaktoro de multege estimata provinca gazeto kaj ankaŭ kiel eldonanto de kelkaj verkoj de granda signifo — por ne forgesi, ke li estis estimata membro de la gubernistaro de la urbo kaj ano de l' bankestraro.

Okaze li nun estis kun sia familio dum kelkaj varmaj someraj tagoj sur la bieno de la amiko Henrik, estanta ne pli ol ĉirkaŭ kvin aŭ ses kilometroj de la urbo, kie loĝis la redaktoro.

Ni trovas la ambaŭ sinjorojn maldiligente sin etendantaj sur dekliva mato kun cigaro en la buŝo ĉirkaŭitaj de kelkaj ludantaj