Saltu al enhavo

Paĝo:Grabowski - El Parnaso de Popoloj, 1913.pdf/145

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Ekbatis sian bruston kaj paliĝis,
Kaj ŝanceliĝis, kaj kun ĝemo falis.
Sur brakojn prenis mi virinan korpon,
En tendon portis — kaj, ĵetinte ŝarĝon,
Mi falis apud ŝi, senvive kvazaŭ,
Kaj revekiĝis mi — por tagoj kvardek...

Mortante, la patrin' al mi konfesis,
Ke volis ŝi el tomb' ideta havi
Por rememoro ŝtonon, aŭ floreton,
Hareton el orbukloj sur la kapo;
Kaj tiu memoraĵo post infano —
Jen la bildet'! ĝin tenis la manetoj,
Kaj tiuj orharetoj, sanktaj nune,
El kap' etula en tombet' prenitaj —
{Ĉar la patrin' mizera havis forton
Elfosi la ideton dum meznokto;
Ŝi trovis ĝin ankoraŭ ne putrintan,
Kaj kisis ŝi koralan la buŝeton,
Kaj ree en kadavrajn vindojn metis...)
Ĉi tiuj memoraĵoj kaj la kiso,
Ŝtelitaj el ĵaluza ter' de l' Ŝeĥo,
Mortigis la patrinon kaj edzinon.

Kaj ree malfermiĝis sabla sino;
Patrinon de mortuloj, la mortintan,
Mi enterigis, kaj en tolkavernon