Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Kvankam kora sang' forfluas,
El abismo, la malhela,
Vokas mi: "Ho kavaliroj!
Kuru, kuru post la bela!"
Grimpu supren! ĉiam supren!
Vin sur nigrajn rokojn svingu,
Ke alvenu feliĉulo
Kaj posede ŝin atingu!
Se li ne atingos — falos,
Ne vantiĝos vivo lia,
Ĉar plej bona vivoparto
Estas postkurado tia.
Vidi eĉ de malproksima
Sorĉ-kastelon el kristalo,
Indas iri sango-page
Al la land' de l' idealo.
Se denove komenciĝi
Povus mia vivokuro,
Duafoje mi postkurus
Belulinon en lazuro.
