A. Tiom pli bone.
B. Se vi devas eliri el la domo, prenu varman superveston, la frosto estas tre forta.
A. Ĉu estas glita vetero?
B. Ne, ne estas glitige.
A. Ĉu falis multe da neĝo?
B. Neĝadis tutan la nokton.
A. Tial la aero devis fariĝi malpli akra.
B. Efektive, hieraŭ vespere la termometro montradis dudek gradojn.
A. Dudek gradojn! Ĉu estas eble! Vere, mi kredas ke nia tera globo malvarmiĝas.
B. Kion vi volas? Ĝi fariĝas maljuna.
A. En ĉiu okazo, mi plivolas sekan malvarmon ol aeron malsekan kaj malsanan.
B. Vi pensas kiel mi, sed oni devas alpreni la veteron fluidigan kiam ĝi venas.
A. Ne parolu al mi pri tio; mi malamas la fluidiĝadon de glacio, la neĝon akviĝantan, la pluvon, la nebulon kaj la tutan reston.
B. Vi volus ĝui eternan printempon?
A. Mi alkutimus bonege.
B. Tial forlasu tiun-ĉi teron kaj iru loĝadi sur la Kampoj Elizeaj.
A. Mi dankas por via bona konsilo, mi uzos ĝin en sia tempo.
La leviĝado el la lito.
A. Kiu frapas?
— Kiu estas?
B. Estas mi. Malfermu!
A. Eniru! La ŝlosilo estas en la seruro.
B. Kiel eble! Vi estas ankoraŭ en la lito.
A. Kioma horo?
B. Estas la horo de leviĝo.
— Estas la oka.
— Apenaŭ sonoris la oka.
— La oka albatis.
— Estos la oka post momento.
— Estas kvarono de la naŭa.
— Estas la duono de la naŭa.
— Sur mia horloĝeto estas dudek minutoj de la naŭa.
— Estas tri kvaronoj de la oka.
