fari du aferojn je unu fojo. Estas tempo por ĉio, diras la proverbo.
J. Sinjoro estas servita.
A. Ni iru en la salonon por manĝi. Sidiĝu. Ĉu mi povas proponi al vi ostrojn?
B. Mi prenos kelkajn.
A. Permesu, ke mi en-verŝu al vi glason dal' vino blanka. Ĝi estas Chablis maljuna, bonega kun ostroj.
B. Donu al mi tre malmulte; mi ne havas la kutimon trinki vinon al la matenmanĝo.
A. Vi prenos koteleton aŭ bifstekon?
B. Mi dankas, mi ne estas tre malsata. Donu al mi pli bone flugilon de kokido.
A. Se vi ne havas malsaton, permesu, ke mi donu al vi tiun-ĉi koturnon.
B. Ĝi estas bonega; estas nek tro grasa nek tro malgrasa.
A. Mi multe ĝojas, ke ĝi estas laŭ via gusto. Mi mem mortigis ĝin antaŭhieraŭ.
B. Vi trovas tiel la tempon por iri ĉasi?
A. Kaj kial ne? Ĉasi mi iris kun kelkaj amikoj en unu el miaj teroj kiu estas dekkvin kilometrojn de tie-ĉi.
— Sed vi ne trinkas. Prenu iom de tiu-ĉi vino bordò, ĝi estas dekdu jarojn en la botelo kaj certe ne povas fari al vi malbone.
B. Mi dankas, mi jam ne trinkos pli; eble alian fojon.
A. Mi vere hontas de mia apetito, vidante vin manĝi tiel malmulte.
B. Bone, mi prenos iom da fruktoj.
A. Prenu pli bone pecon da fromaĝo, tio-ĉi vin igos trinki.
B. Mi konfesos al vi, ke tiu-ĉi afero pri la fervojo min tiel interesas, ke mi ne povas eĉ bone matenmanĝi.
A. Amiko mia, vi estas malprava; unu afero ne devas malhelpi la alian. Ni iru en mian ĉambron. Ni trinkos kafon aŭ teon kaj ni parolos serioze pri la afero, kiun vi proponas al mi.
La tagmanĝo.
A. Bonan tagon, kara amiko. Jen vi revenis el via vojiro. De kia tempo vi estas en Parizo?
B. De hieraŭ vespere. Mia unua vizito estas al vi.
