Paĝo:Grabowski - Kondukanto internacia de l’ Interparolado kun modeloj de leteroj, 1890.pdf/29

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

ridanta, la sceptron. Se la fumilo ne estus tro peza kaj ne havus tro multe da fajro, li ĝin certe ankaŭ estus forpreninta.
Hefajstos. El la knabo vi faras efektivan diablideton.
Apollon. Ne sole, li ankaŭ jam estas muzikisto.
Hefajstos. Pro kio vi ĝin supozas?
Apollon. Trovinte ie malvivan testudon li faris el ĝia ŝelo muzikan instrumenton, alfortigis tenilojn kaj portilon, enbatis kordotirilojn kaj submetis selon, entiris kordojn kaj ekludis tiel melodie kaj harmonie, ke mi estis ĵaluza je li, kvankam mi jam longe ludas la citron. Maja diris, ke nokte li ne volas resti en la ĉielo, sed subiras ĝis en la inferon, nature por ŝteli ion ankaŭ tie. Li estas flugila kaj faris al si vergon kun mirindaĵa forto, per kiu li altiras la animojn kaj subkondukas la mortintojn.
Hefajstos. Mi ĝin donis al li kiel ludilo.
Apollon. Danka por tio, li al vi ŝtelis la fajrkaption.
Hefajstos. Bone, ke vi min memorigas, mi tuj iros ĝin serĉi kaj eble, kiel vi diras, ĝi troviĝos en la vindoj de l' infano.

Zeŭs, Asklepios kaj Herakles.

Zeŭs. Ĉesu, Asklepios kaj Herakles, kaj ne malpacu kiel homoj mortemaj; tio-ĉi estas malbela kaj ne konvena por la festa tablo de la dioj.
Herakles. Sekve vi volas, Zeŭs, ke tiu-ĉi farmacisto sidu super mi.
Asklepios. Nature, mi estas ja pli inda ol vi!
Herakles. Kial, malbenitulo? eble tial ke vin Zeŭs mortigis per fulmo, kiam vi faris kio ne estis permesita, kaj sole el kompato li donis al vi la nemortecon?
Asklepios. Ĉu vi jam forgesis, Herakles, ke vi bruliĝis sur la Oitos, ke vi riproĉas al mi la fajron?
Herakles. Ni vivis nek egale, nek eĉ simile, ĉar mi estas la filo de Zeŭs, por la purigado de l' vivo mi tiom batalis venkante bestojn sovaĝajn kaj homojn malpiajn; sed vi estas tranĉisto de radikoj kaj urba kriisto kaj eble uzinda por almetadi sanilojn al homoj malsanaj, — virecan vi nenion faris.
Asklepios. Ne, ĝi estis nenio, ke mi sanigis viajn brulvundojn, kiam antau mallonge vi venis supren al ni duone bruligita, kiam la subvesto kaj poste la fajro vundigis al vi la korpon. Sed se mi povas diri pri mi nenion alian, tamen mi nek servis