Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Pro kondamno Hengstenberg-a
Li ne trovas tombripozon
Kaj kun kunular’ idola
Li daŭrigas ĉasoĝojojn.
Je la ĉarma buŝrideto
Mi ekkonis ankaŭ William,
Kiun same anatemis
Puritanoj pro prudemo.
Devas li la fantomaron
Akompani sur ĉevalo
Nigra. Sur azen’ apude
Rajdis homo, — ho, pro Dio! —
Je l’ teniĝo de preĝisto,
Je la blanka noktoĉapo,
Je l’ anima tim’ ekkonis
Tuje mi Franciskon Horn!
Ĉar li iam kritikaĉis
La verkaron de Shakespeare,
Devas li postmorte rajdi
Kun li en la ĉasantar’.
Ho, Francisko la kvieta,
Preskaŭ ne riskinta iri
Devas rajdi, — kiu sciis
Vivi nur ĉe te’ kaj preĝo!
Ĉu ne la fraŭlinoj ĉastaj,
Dorlotintaj lian pacon,
Sentos timon, eksciante,
Ke Francisko sovaĝiĝis?
