Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Kun vizaĝoj ja beletaj,
Tamen iom arogantaj;
Ili kriis furioze, —
Kun kolorigitaj vangoj.
Resonado ĝojekria,
Ĉaskornsonoj kaj ridado,
Ĉevalblekoj, hundbojado,
Viposonoj, hejse, hola!
Ĉapitro XIX
Kiel trio belulina,
Meze en la ĉasantaro,
Distingiĝis tri figuroj:
Bild’ neniam forgesebla!
Rekonebla estis unu
Je la duonlun’ surkape;
Tutsimila al statuo
Rajdis granda la diino,
Kun tuniko altlevita,
Kiu kovris bruston, koksojn.
Torĉa lum’ kaj brilo luna
Ludis sur la blankaj membroj.
La vizaĝo — marmorpala
Kaj malvarma laŭmarmore.
Ho, terura la paleco,
Rigideco de la trajtoj!
