― Hej!, avo, ĉu vi ankoraǔ ne simpatias kun mi? Probable ĉar mi estas tiel maljuna kiel vi.
―Kaj Lucia? ―Maria demandis al Transito―, kial ŝi ne volis akompani vin?
―Ĉar ŝi estas nekredeble pigra, kaj tiel kamparana.
―Sed diras Efraino ke ŝi ne stas tia al li.
Transito ridis antaǔ ol respondi.
―Kun la sinjoro ŝi estas malpli timida, ĉar pro tio ke li iradas tiomfoje tien, iom post iom ŝi perdis al li la timon.
Ni klopodis koni la tagon en kiu devus okazi la geedziĝo. Jozefo, por eltiri Transiton el embaraso, respondis:
Ni volas ke ĝi okazu ok tagojn post hodiaǔ. Se ĉio estas bone planita, ni faros jene: hejme ni leviĝos tre frue, kaj senprokraste, ni atingos la vilaĝon je la ekapero de la suno: se vi ekiros de ĉi tie je la kvina, vi atingos nin ĉe nia alveno; kaj ĉar lia pastra moŝto havos ĉion preta, ni liberigos nin frue. Luisa estas malamikino de la festoj, kaj la knabinoj ne dancas: do ni pasigos la dimanĉon kiel ĉiujn, kun la diferenco ke vi ĉiuj vizitos nin; kaj lunde ĉiu al sia okupo: ĉu vi kunsentas? ―li finparolis, sin direktante al mi.
―Jes; sed ĉu Transito piediros al la vilaĝo?
―Kompreneble! ―ekkriis Jozefo.
―Nu, kiamaniere? ―ŝi demandis surprizita.
―Sur ĉevalo; ĉu ne estas tie la miaj?
―Sed mi pli ŝatas piediri; kaj al Lucia okazas ne nur tio, sed ŝi timas la ĉevalojn.
―Sed kial? ―demandis Emma.
―Sed en la Provinco nur la blankuloj iras surĉevale; ĉu ne veras, paĉjo?
―Jes; kaj tiuj kiuj ne estas blankaj, nur kiam estas maljunaj
―Kiu diris al vi ke vi ne estas blanka? ―mi demandis al Transito; kaj blanka kiel malmultaj.
