La kuraĝo kaj milita kompetento de Magmahu’ rezultis dum iom da tempo je granda profito al la Kombu-Manez en la milito kontraǔ ĉi ties najbaroj, ĉar ili faris kontraǔ ĉi lastaj plurajn batalojn, en kiuj atingis sukceson ĝis tiam neniam atingitan. Devigita elekti inter la opcioj ke oni tranĉu la ĝorĝon al la milit-kaptitoj aǔ ke oni ilin vendu al la Eǔropanoj, li decidis favore al ĉi lasta, samtempe ricevante la avantaĝon ke la ĉefo de la Kombu-Manez asignis timindajn punojn al tiuj siaj regatoj kiuj forvendus siajn servistojn aǔ siajn gefilojn.
Iun posttagmezon en kiu Nay estis irinta kun kelkaj el siaj sklavinoj baniĝi en la bordoj de la Gambio kaj en kiu, sub la ombro de giganta baobabo, loko kie ili ĉiam izoliĝis kelkajn horojn okaze de la paĉaj tagoj, Sinar atendadis ŝin kun ama senpacienco, du fiŝistoj alligis ĉe la saman riverbordon kie estis Sinar sian pirogon, kaj en ĝi ankaǔ estis du Eǔropanoj: unu pene surterigis, kaj genuiĝinte sur la plaĝon preĝis kelkajn momentojn: la palaj radioj de la mortanta suno, trapenetrante la foliaron, lumigis al li la vizaĝon brunigitan de la sunumo kaj orlitan de densa barbo, preskaǔ blanka. Ĉar genuiĝante li estis lokinta sur la sablojn sian larĝan kanan ĉapelon, la brizoj de la Gambio ludadis per lia longa kaj implikita hararo. Li surhavis nigran pastran sutanon, kot-makulitan kaj disŝiritan, kaj sur lia brusto brilis kupra krucifikso.
Tiel renkontis lin Nay alproksimiĝante serĉe de sia amanto. La du fiŝistoj tiam elŝipigis la kadavron de la alia Eǔropano, vestita sammaniere kiel sia kolego.
La fiŝistoj rakontis al Sinar kiel ili estis trovintaj la du blankulojn sub kabano el palmo-folioj du leǔgojn supre de la Gambio, dum la junulo mortantis kaj la maljunulo lin estis unktanta samtempe dirante preĝojn en stranga lingvo.
