Nur la lasta, firma mankapto, minacante forŝiri duonon de la dorshaŭto super la senkarnaj ripoj, kaj tiam la gladiatoro, kontente elstreĉante la gigantan korpon, prenas tukon por viŝi siajn ole-makulajn fingrojn.
Duonkreska, malgrasa junuleto, tute sin levinte de sur la benko, sentas, ke ĉiuj liaj ostoj estas kvazaŭ intermiksitaj pro la krudaj masaĝofrotoj. Svenete kaj duonblinde li diskruris sur la ŝtonplanko kaj palpgestas ĉirkaŭ si.
Glacia akvoŝpruco ekhajlas sur lian nudan korpon redonante la konscion. Jen ankaŭ la dua. Tiam du pezaj manegoj ĵetinte kovrotukon ĉirkaŭ liajn bruston kaj dorson lin ekfrotas.
»Tiel,« diras fine la giganto. »Kaj nun en la kirason! La leciono daŭrigota!«
Rapide surĵetinte la tunikon Kajo kunlaĉas pezajn militistajn botojn, glitas en la ledan brustokirason, surmetas pezan kaskon kun viziero kaj liginte ĝin sub la mentono rapide prenas la kirasitajn skermogantojn. Prete! Nun fine nur la ŝildon kaj glavon — kaj li aliras la jam plene ekipitan instruiston, kiu atendas lin senzorge mallevinte la senpintan ekzercoglavon.
»Trompataku la kapon kaj piku« sonoras obtuze el la kontraŭula kasko. »Ek!«
