Ĉu ili la vojon montradis kaj la gastojn hejmen kondukis? Nek ili la vojon montradis, nek ili la gastojn kondukis en la altan bienon de sia patro, en la kastelon de princo. Ambaŭ ili estis ligitaj per ŝnuroj, kaj surmetinte kondukilojn sur ilian kolon la malnoblaj krucmilitistoj ilin kondukis…
Ekmiris la viroj tion ekvidinte kaj la kuraĝajn manojn mallevis.
Mokis la krucmilitistoj dirante:
— Malfermu la pordegojn! Ĉu vi ne vidas, ke la regantoj la gastojn kondukas?
— Ĵetu trabojn, verŝu peĉon kaj bolantan akvon. Kial vi okulumas kvazaŭ kornikoj?… Aha, vi timas malbone nin trinkigi, ke la regantoj ne ekkoleru…
— He, vi, portu al ni bongustan vinon kaj blankan bestaĵon, ke ni fortiĝu por grimpi sur la altan monton.
Kaj tiamaniere ili mokadis, per lancoj puŝadis lacigitan Kriokys, filon de nobelo Kirklys, kaj lian junan bofilinon, Mejluje…
— Ha, kion vi atendas, malvigluloj! Se vi ne volas, ke ni ligu ankaŭ vin, kiel hundojn, larĝe malfermu la pordegon kaj akceptu nin kiel gastojn. Tiam ni lasos vin vivaj.
Aŭskultadis viroj, kolermalĝojaj, kiel mallumaj nuboj. Silentis ankaŭ la maljuna Mykis kaj siajn lipharojn mordadis.
Nur sola Zubrys ne silentis, rompante siajn blankajn manojn kaj ŝirante siajn flavajn harojn li alvokadis Perkunon, ke li sendu en lian kapon la fulmotondron.
Silentis Perkuno… Kaj la krucmilitistoj de ĉiuj flankoj grimpis ĉiam pli kaj pli proksimen…
