Kriis Mickjeviĉ, skribas ĝin Strijkovski (26) vaste"
Drinkejo ekbruegis; do pastro Robako Ree vice regalis per sia tabako Parolantojn. Post krioj fariĝis kviete, Ĉiu flaris ĝentile kaj ternis ripete. Profitante silenton, la Pastro daŭrigis: "Ho, gravajn virojn mia tabako ternigis! Jen kvarfoje el tiu tabakujo same 360 Generalo Dombrovski flarumis iame!" "Dombrovski? " ili kriis. — "Jes, jes li, litvanoj; Mi estis en tendaro, kiam de germanoj Li prenis Gdanskon (27) skribis li ion; timante Ekdormi, li flarumis, ternis; min frapante Sur la ŝultron, li diris: pastro Bernardeno, Ni vidos nin en Litvo, antaŭ jarofino; Diru, ke min atendu litvanoj kun tia Tabako ĉenstoĥova, neniel alia!"
Parolado de Pastro elvokis magie 370 Tian miron kaj ĝojon, ke ekregis ĉie Silento; poste sekvis laŭtduone nova Demandado: "Tabako pola? Ĉenstoĥova? Dombrovski? Italujo?..." Ĝis fine kuniĝis Penso kun pens', kaj vorto kun vort' kaj aŭdiĝis Unuvoĉe, kaj kvazaŭ laŭ ies komando, La krio: "Marŝ' Dombrovski, el itala lando!" Kore premis sin kampulo kun grafo tataro, Kruc' kun Mitro, Porajoj kun Grif' kaj Ŝiparo Kaj forgesinte ĉion, eĉ la Bernardenon 380 Kantis kriante: "Brandon, vinon kaj mielon!"
Longe kanteton Vermo aŭskultis inkline; Por interrompi, prenis li en manojn fine
