Silentis, Sanctissimum (14) kvazaŭ mi ekvidus! —
"Kiom ofte mi volis malkovri kviete Antaŭ li koron, kaj eĉ humiliĝi pete, Sed vidante rigardon lian, laŭ glacio Malvarman, tuj mi hontis pri koremocio! Kaj mi, eble malvarme, revenis rapide Al aferoj, sejmetoj, eĉ mi ŝercis ride! Ĉiu tio pro fiero: por ne ofendeti Soplicojnomon, por ne malaltige peti 580 Vane, por ne ricevi rifuzon; ĉar kia Estus rakonto inter nobelaro nia, Se oni scius: Jacek, mi...
"Horeŝoj al Soplico fraŭlinon ne donis! Ili al Jacek la nigran supon proponis! (15)
Kaj fine, por min iel el afer' eligi, Mi pripensis nobelan taĉmenton arigi. Kaj forlasi por ĉiam distrikton, patrujon, Elmigri, militi iri Moskvon, Tatarujon. Do, premi adiaŭe al Tablestro manon, 590 Mi veturas, espere: fidelpartianon Vidante, kaj amikon, preskaŭ samdomanon, Kun kiu li militis, trinkis laŭ intimo, Ke eble kortuŝiĝos maljuna sinjoro, Montros al mi eĉ iom da homeca koro, Kiel limako kornojn!...
"Aĥ, kiu, korofunde, fajreron da sento Por amiko konservas: en didiĝmomento, Ĉe adiaŭ' eliĝas tiu fajrereto, 600 Kiel, ĉe agonio, lasta vivflameto! Tuŝinte de amiko frunton lastafoje, Plej malvarma okulo eklarmas malĝoje.
"Ŝi, aŭdinte pri mia forvetur', ekpalis, Sen konscio, apenaŭ kadavre ne falis,
