- HALKA (subite leviĝante).
Ha! idet’ malsata nia
Jen mortas en la kabano!
Patrino-ĉi! kaj patro li!
Manetojn etendas infano
Kaj kompatinde rigardas —
Patrino-ĉi! kaj patro li!
Eĉ rabobirdo idojn gardas,
Varmigas, nutron alportas,
Kaj mia ido jen mortas!
Mia ideto!
Por la ĉerketo
Kiu vestos vin,
Kaj vindos vin?
Kaj kiu lulos
Por morta dorm’?
Do kie kor’? hej! — Janko, kor’?
Por miaj larmoj, por sanga plor’
Mi venĝos nun, bruligos vin!
Kruele koron sangigis vi,
Do mi patrin’ — de vi edzin’
Mortigos vin — Janko, vi aŭdas min?
(Kuras furioze kolekti branĉetaron kaj pajlon disŝutitan sur la placo; ŝi deŝiras kelke da salikaj branĉetoj kaj ekbruligas ilin ĉe la lampo antaŭ la preĝejo.)
- ĤORO (el preĝejo).
- ĤORO (el preĝejo).
Di’ potenca, sankta Dio
Je popol’ kompatu vi!
Por vi ebla estas ĉio,
Di’ potenca, sankta Di’!
Pro turment’ de Filo via
En mizero helpu vi!
