— Terure, kion faras tiuj homoj! Mi ja pagas kaj jam de tri tagoj mi ne povas ricevi freŝajn bulkojn.
— Teruraj tempoj… kaj ree pereis la tuta sezono!… — ekĝemis la dua. La polico ja devas devigi ilin al laboro…
— Malsaĝeco, egoismo estas plej forta baro de vivo. Kiu ajn batalis iam, li batalis kun ili; kiu ajn batalos en estonteco — li pereos de ili, ĉar ili estas nevenkebla forto.
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Kafejo estas libera tribuno por ĉiu civilizita analfabetismo. Ĉiuj decidas tie ĉion senapelacie.
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Ree sur strato!
Politika ventego ŝanĝas tute la fizionomion de stratoj; kie malaperis tiuj triumfaj procesioj de kaleŝoj rapidantaj, kiel vento, kie estas tiuj cinikaj virinsubtenantoj larĝe sidantaj en kaleŝoj? Kie estas tiuj ornamitaj koketulinoj kaj la tuta senlabora diboĉularo, ŝpruciganta per koto la trapasantojn?
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Nek unu certa sciigo.
La timoplena animstato kreskas, ekscitas, sufokas jam, brilas febre en ĉiuj okuloj, tramordas korojn. Dio, — kiel la tempo trenas sin malrapide!
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Kiam krepuskiĝis, mi ree troviĝis en kafejo en rondeto de kelkaj amikoj.
La animstato fariĝis jam neelportebla, la atmosfero trosatiĝis de timo, oni parolis mallaŭte, kvazaŭ ĉe la lito de mortanto. Nur „prudentaj” eligis ranan, blekantan voĉon:
