eco de patroj, bataloj, amasoj de kadavroj, superhomaj fortuzoj — vane!
La trideka jaro! La signalo „por nia kaj via libereco”… regulaj armeoj, geniaj estroj, kanonoj, neŝancelebla kuraĝeco, ĉiuj ŝancoj en la manoj, duono da loĝantaro, kiel ofero — vane!
Kvardeka jaro! Kondotieroj de libereco por la tuta Eŭropo. Tribunoj de popoloj. Batalo pro ĉiuj! En Badeno, sur barikadoj, en Parizo, en Hungarujo, en Germanujo, ĉie, kie estis katenoj por disrompado, ĉie kie regis superforto — ĉie verŝis sin nia sango kaj niaj kadavroj ekkuŝis, kiel fundamentoj de libereco, sed por ni — vane!
Sesdektria jaro! Dekok monatoj de Termopiloj! Sanga ŝvito en morta febro. Malespera duelo kun destino. Mirakloj de sindediĉoj, hekatomboj de oferoj, maro de suferoj!
Dekmiloj forpelitaj en Siberujon, dekmiloj da disĵetitaj sur la mondo — por eterna turmento de sopiro, — ĉio vane.
Komuna militiro de fratoj - nobeloj, kaj vilaĝanoj, regulaj armeoj, atencoj, ribeloj — ĉio vane, vane!
Ni estas malbenitaj, ĉar malbenita estas la tuta homa gento!
Tiel, videble, Li deziras!
Kaj vi per striko volas venki fatalismon!
Li mokis kaj larmoj fluis el liaj okuloj, doloro kaj malespero tremigis lin.
— Vi rememorigis teruran veron, sed ankaŭ vere estas tio, ke ĉiu generacio batalos por libereco ĝis lasta homo, ĝis lasta spiro, ĝis lasta guto de l’ sango, ĝis fine la destino subiĝos! — kriis la „indiferentulo”!
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
