Varsovio aspektas, kiel en „la unua tago de kreado”.
Ĉie, en ĉiuj regas kompleta ĥaoso.
En ĉiu preskaŭ strato oni jam aŭdas paroladojn kaj kantojn, vidas partiajn standardojn.
Sur preskaŭ ĉiu loko neatenditaj eksplodoj de entuziasmo, ĝojo, ekscitoj, la nekonatoj kisas unu alian, fratiĝas homoj fremdaj kaj malproksimaj.
— Unueco, civitanoj, kaj frateco! — krias jam pli fervoraj.
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Sur la strato Marszałkowska, Krakowskie kaj Nowy Świat, estas malfacile trapuŝiĝi, senmezura arego ŝovas sin paŝo post paŝo antaŭen, ondiĝas, balanciĝas kaj kreskas ĉiam pli, ĉar flankaj stratoj, kiel rapidaj alfluoj, senĉese elĵetas novajn amasojn, ŝajnas ke jam komencis tremi la dispremataj muroj, bruo potenciĝas ĉiumomente — kvazaŭ maso da homoj elverŝiĝus kun krako kaj ondiĝas ŝaŭmante en mallarĝaj stratoj.
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Antaŭ la preĝejo de S-ta Kruco, grandega amaso premiĝas kaj volviĝas, iu nevidita donis signalon, kaj ĉiuj ekgenuflekis. Larma kanto eksonis, kiel el tera profundo, leviĝis per varmega ventego super turojn kaj murojn kaj el ĉiuj fenestroj, el ĉiuj balkonoj kaj pordegoj elŝiriĝis apartaj voĉoj, ploroj, krioj kaj kunfluiĝis en potencan ĥoron, ŝvelintan je malĝoja ĝemo de petegoj…
Sur flankaj stratoj, sur placoj en grizaj
