„Vidu, tiu ulo kun la bruna ĉapelo sur la nuko...... li staras ĉe la estrado...... li havas planon en la mano.”
Mi iris al la indikita persono.
„Ĉu s-ro Black?”
„Jes.”
„Ĉu vi bonvolos montri al mi standon 45?”
„Sekvu min," li diris lakone.
Mi sekvis lin tra labirinto, grimpante super stangojn kaj kliniĝante sub traboj.
„Ĝi estas tie,” li diris, montrante vakan spacon.
„Sed ĉu la konstruo ankoraŭ ne komenciĝis?” mi diris konsternite.
„Ne zorgu; la stando estos preta morgaŭ...... vi povos enporti vian stokon morgaŭ matene.”
„Mi esperas ke jes,” mi diris dubeme.
„Ho, tia kuniklodomo! ni starigos ĝin en duonhoro.”
Mi ĉirkaŭamblis esplorante ĉion. Kelkaj standoj estis finkonstruitaj, aliaj nur parte. Iu frapis min sur la ŝultron de malantaŭe. Mi turnsvingiĝis. Antaŭ mi staris Frank Potter kun rida esprimo.
„Ĉu vi akiris standon?” li demandis.
„Ĵes, tie ĉe la muro.”
„Bone. Bonvenon en la rondo de la friponoj! Mia stando estas tro proksime apud la orkestro. Aŭ la bruo dronigos mian voĉon, aŭ mi dronigos la muzikon. Ni vidos. Venu kun mi, kaj ni povos klaĉi, dum vi helpos al mi ordigi mian standon.”
Ĉe la stando mi helpis al li elpaki skatolojn kaj stapli ilin kiel eble plej arte sur la fasadaj bretoj.
„Nun metu la logilon flanke sur la servotablon.”
„La logilon?” mi ripetis.
„Jes, tion,” li montris.
„He,” mi diris. „Mi ne estas tiom naiva. Tiu ferpeco
48
