Tiun-ĉi tagon mi estis petita tagmanĝi ĉe Suslovski’j, sed mi skribis al ili, ke mi ne venos…
Kvankam la dentoj ne doloris min iam en la vivo, sed ili povis ja ekdolori.
Helena staris dum la tuta tago antaŭ miaj okuloj, ĉar cetere, ĉu tiu estus pentristo, kiu ne meditus pri tia vizaĝo?
Mi pentris en la animo jam ĉirkaŭ dekon da ŝiaj portretoj. Mi ekpensis ankaŭ pri pentraĵo, en kiu la vizaĝo de Hela farus bonegan impreson. Mi bezonas nur vidi ŝin ankoraŭ kelkfoje.
Mi kuris al Evka Adami, sed mi ne trovis ŝin hejme. Hieraŭ mi ricevis karton de Kazja, kun invito, trinki morgaŭ akvon en la ĝardeno kaj poste kafon. Vera turmento estas por mi tiu-ĉi akvo kaj tiu-ĉi kafo!
Mi ne povas iri, ĉar se mi matene ne renkontos Evon hejme, tiam mi ne kaptos ŝin dum la tuta tago…
Eva Adami (tio estas ŝia teatra nomo, efektive ŝi
nomigas Anna Jedlinska), estas eksterordinara knabino.
