promiti Evon en la opinio de Hela, kaj li venĝas je mi pro Kazja, kaj krom tio li faras min ridinda.
Se li almenaŭ ne estus skribinta, ke mi havas inteligentecon malfortigitan! Fariĝis… En la okuloj de Hela mi estas ridindigita. Ŝi legas ja la „Fluganton“.
Ha! Kia konfuzo kaj kia ĉagreno por Eva! Kiel triumfas nun Ostŝinski! Mi devas nepre ion entrepreni, sed se mi scias kion, mi fariĝu raportisto de la „Fluganto“.
Mi ekpensas interkonsiliĝi kun Eva. Ŝi ludas hodiaŭ… Mi kuros en la teatron kaj ekvidos ŝin post la fino de la teatraĵo.
Estas ankoraŭ tempo…
Post duonhoro mi estas en ŝia vestejo.
Eva baldaŭ finos, dume mi ĉirkaŭrigardas…
Niaj teatroj ne distingiĝas, kiel oni scias, per
lukso de la aranĝoj. Kamero kun blankigitaj muroj,
du gasflametoj flagretantaj de trablovo, spegulo, laviĝejo, kelko da seĝoj, en unu angulo apogsofeto,
estanta verŝajne la privata propraĵo de la diva, jen
ŝia vestejo… Antaŭ la spegulo estas multo da tualetaj iloj, taso da ne tute eltrinkita nigra kafo, lanugaĵoj kun ruĝigilo kaj blankigilo, krajonoj por brovoj,
kelkaj paroj da gantoj, konservantaj ankoraŭ la formon de mano, inter ili du artefaritaj harligoj; sur la
flanka muro fasko da roboj blankaj, rozkoloraj, malhelaj, pezaj kaj malpezaj; sur la planko staras du
korboj, plenaj de diversaj virinaj uzaĵoj. La ĉambro
estas plenigita per odoro de riza pudro. Kia diverskoloreco regas ĉie, kiel ĉio estas rapideme disĵetita,
kiom da koloroj, kiom da rebriloj, kiom da ombro,
kiom da lumludo pro ŝanceliĝado de gasflamoj.
