Paĝo:Tennyson - Gvinevero, kaj aliaj poemoj, 1906, Bicknell.pdf/15

13

 

Sen lamp’! malfrue! Nokto malvarma kaj malhela,
Eniron ho! permesu, por lumo tiel bela.
Malfrue, tro malfrue! Ne povas vi eniri.

Al l’ Edzo tiel doléa, eniron, ho permesu,
Por ke piedojn Liajn — malfrue — ni karesu,
Ne, tro malfrue, ne! Ne povas vi eniri.

Kaj, dum Si kantis, la Regin’ malgaja
Kun kapo en la manoj, memorante
J.a pensojn kiam Si unue venis,
Pasie ploris: do, la babilema
Malgranda novicino al Si diris
"Ne ploru plu, mi petas, noblulino!
La parolad’ de simplulino, kiu
Obei lernis, sed nenion plu,
— Kaj se Si ne obeas, pentofaras —
Konsolu viajn doloregojn; ili
De peko ne devenas, mi certig£<as,
Koninte viajn ¢armon kaj noblecon.
Komparu ilin je la Regcagrenoj,
Kaj tiel pli malgrandaj ili Sajnos.
Car nun la Reo foririnta estas
Batali kontrati Lanceloto, kies
Kastelo forta la Reginon cenas,
Kaj kontratt li, Modred’ — la perfidulo —
Kiun li lasis por prizorgi Cion.
Ha! doléa Sinjorino, la doloro
De l’Rego pri li mem, pri lia propra