Paĝo:Tennyson - Gvinevero, kaj aliaj poemoj, 1906, Bicknell.pdf/21

19

 

Sed ki: dubos ke li antatividis
La pekon de I’ Regin kun Lanceloto?”
Ekpensis tiam la Regino; Jen!
La abatin’, Sajnanta simplulino,
Kun siaj monaĥinoj, sin iol
Turmenti min; kaj &$!
Sed ne parolis. Kaj
Kun siaj manoj kunt
Pro sia babilado:
Dirante ke la monahinoj ofte
Haltigis Sian babileman langon;
“Ho dolĉa Sinjorin’“, si diri
L’ orelon kiu pro dolor ne
Aiuskulti, mi Cagrenas ne¢entile,
Per mia parolad kaj pet
Kiujn al mi rakontis mia patro,
Vi ankati min haltigu nek permesu
Ke mi pri mia patro la memoron
Hontigu; car li noblaj
Kvankam li diris ja ke
El ¢iuj havis la plej
Kvin jaroj li mortigis, m¢
En armil-ludo, kaj min
El laCateraj kinj res
ik] du pro centil c p 4
- Haltigu min, mi pet
Demandas mi - kiu plej nobla
Kiam vi mem kunvivis inter ili,
Ĉu Lancelot’, éu nia Rega Estro?"