H. Vi estas bonvenanta, sinjoro! Mia Sake estas de la plej bona kvalito.
K. (trinkante). Ho, jes, vi estas prava! Estas bonege! Kia bonguŝto!… Nun mi estas tute resanigita; ni do ekiru! (Ili ekmarŝas.) Aa, mi sentas min tre gaja! La gusto de Sake estas ĉiam nedirebla!… He! amiko, kiel vi estas? Ĉu vi estas iom malsana?
H. Se vi trinkis kaŝe…
K. Kaŝe? Kial?
H. Enverŝinte Sake-n por vi kaj vidante vin eltrinkantan, mi fariĝis iom malgaja… Nia Sake estas vendaĵo. Do, kion vi dirus, se mi pagos dek senojn por glaso? Tiel mi estos kliento kiel iu alia, ĉu ne estas vere? Se mi ne trinkus iom, mi ekfariĝos freneza!
K. Bone, bone! Komercisto vendas al kiu ajn. Nur pagu dek senojn kaj vi ĝin havos.
H. Jen estas (pagas al K. kaj trinkas)! Ha, ha, bonege! Kia gusto! Via Sake estas de la unua kvalito.
K. Jes, sinjoro. Mi petas vian estontan favoron.
H. Ha, ha! Vi fariĝis bona vendisto. Nu ekiru!
K. (post kelktempo). Haltu, mi petas.
H. Kion vi diras?
K. Pli bone estus, se mi estus nenion trinkinta.
H. Kial do?
